Covid-19 (Koronavirüs) ve Duygularımız

Koranavirüs duygularımıza nasıl etki ediyor? Evde kaldığımız bu dönemde kaygı ve depresyonla nasıl  başa çıkabiliriz?  Her yerde bir reçete var  neler yapabiliriz? Listeler, yapılması gerekenler, hareketlilik bunlar bizi yine bir tüketime sürüklüyor. Bizi oyalıyor ve aslolan gerçeği görmemiz için kendimizle olan temasımızı erteliyor.  Bu yazıyı yazmak için biraz ötelememin sebebi de aslında ilk olarak kendimle olan temasım nasıl diye bakmak istememdi. Neler yapıyorum, neler oluyor diye. Kendime izin verdim. Sığınaklarıma sığındım. Kendimi güvende hissetmek istedim.

Bu izni bazen kendimiz oluştururken bazen de mevcut zorunluklar bizi buna mecbur bırakabiliyor. Yaşadığımız bu günler gibi. Bize seçme şansı vermeden direk kendimizle çevremizle baş başa bırakan bir virüs gündemimizde. Kendinden kaçan, gerçekleri görmek istemeyenler, yüzleşmekten korkanlar  için bu süreç biraz daha sancılı geçiyor olabilir.     İnsan her şeyden ve herkesten kaçabiliyorken kendisinden asla kaçamadığı gerçeğiyle karşı karşıya…

Yüzleşmeye başlamak- korkmak- çaresiz hissetmek- belirsizlikler ve tüm bunlarla başa çıkabilmek…

Böyle düşünürken  konuya başka bir pencereden de bakmamız gerekiyor elbette. Ortada yaşanan ciddi bir durum var. Bir gerçeklik var. Hala işlerine gidenler var, en önemlisi sağlık çalışanlarımız var. Aslında şu anda toplum olarak bir travma yaşıyoruz. Travmaları anlamak biz terapistlerin  çalışma alanlarının başında gelir. Şu anda da  bireylerin yaşadığı duygulara baktığımız zaman bir travma söz konusu ve buna verdiğimiz tepkiler gayet normal. İnsan olmanın gerekliliği diyebiliriz. Yani  hissettiklerimiz için normal ya da anormal demek doğru değil. Hayatta kalabilmemiz için vücudumuz birtakım tepkiler veriyor. Sinir sistemimiz sürekli çalışıyor. Korkulacak bir şey var mı? Aa yokmuş ! Ama burada şu yaşanmış gibi…

Sürekli kendinizi haber okurken, dedektif gibi nerede ne olmuş diye araştırırken bulmak, sosyal medyada gezinmek, whatsapp gruplarında kaygılı sohbetlerde yer almak  ve bu gibi birçok faaliyetlerde bulunup daha sonra bir tehlike yok herhalde diye kendinizi yatıştırmak, sonra tekrar aynı döngü derken aslında kendinize en büyük kötülüğü yapıp sinir sisteminizi ve bağışıklık sisteminizi alt üst ediyor olabilirsiniz. ( Sinir sistemi ve bağışıklık sisteminin yapısını  araştırıp ve ne kadar bağlantılı olduğunu gözlemleyebilirsiniz)

Şunu unutmayalım; her birimiz gündelik hayatta çeşitli kaygılar yaşarız. Bu  dönemde yaşanılan kaygılara baktığımız zaman ise önümüzde büyük bir belirsizlik var. Bu durum psikolojimizi ve duygudurumuzu çok etkileyebilir. Salgın ne kadar sürecek, neler olacak bilmiyoruz. Bu belirsizliğin üstesinden gelmek, depresyon  ve kaygı döngüsünden çıkmak için biraz kendi içsel kaynaklarımıza yönelmemiz gerekir.  Nedir bu içsel kaynaklar?

İçsel kaynak demek bana iyi gelen yanlarım demektir. Başta söylediğim reçete mevzusu aslında burada anlam kazanıyor. Herkese iyi gelen şeyler size iyi gelmek zorunda değil. Bir kişinin yaparken çok mutlu olduğu bir aktivite sizi belki sinirlendirecek belki kendinizi yetersiz hissettirecek bir alan olabilir. Bu yüzden kendinize gerçekten iyi gelenleri, size huzurlu hissettirecek şeyleri bulmaya çalışın. Belki bu durmak hiçbir şey yapmamak da olabilir. Kendinize izin verin.

Kaygı ve belirsizliklerin önüne geçebilmek için bugünlerde kendinize içsel bir rutin oluşturabilirsiniz. Rutinler kişiyi motive eder. Belirli bir saatte uyanacağım, yemek yiyeceğim, tamamlanmamış işlerimi yapacağım gibi. Denemek istediğiniz ama deneyemediğiniz şeyleri yapabilirsiniz. ( yemek tarifleri- yeni bir kitaba başlamak-  resim- müzik gibi) sevdiklerinizle temas halinde kalabilirsiniz. Fiziksel temasa dikkat etmemiz gerekirken, psikolojik temas ise          ( görüntülü konuşma- mesaj- arama ) gibi faaliyetler çok iyi gelecektirJ Çeşitli meditasyon uygulamaları kullanabilirsiniz, online eğitimlere katılabilirsiniz, bir defter tutarak neler hissettiğinizi yazabilirsiniz.  Güvenilir kaynaklardan haberleri makul seviyede takip edebilirsiniz. Ya da durup bir şey yapmayabilirsiniz.Tüm bunları kendi duygusal öz bakımınız olarak düşünebilirsiniz. Hepimiz için bu süreç farklı olacaktır. Panik ve kaygı yerine kendimizi ve çevremizi korumak için tedbirler almalı ve evimizde kalmalıyız.

Nietzsche’ nin çok sevdiğim bir sözü ile yazımı bitirmek istiyorum.

“Yaşamak için bir nedeni olan kişi, hemen her nasıl’a dayanabilir.”

Bu süreci en kısa süre içinde, atlatmamız dileklerimle…

Psikoterapist Seher Büşra CEYLAN